Wielki Tydzień to czas szczególny — czas ciszy, refleksji i duchowego skupienia, który prowadzi nas przez tajemnice Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. W tych dniach Kościół zaprasza wiernych do odnowienia swojej wiary, a misjonarze i duszpasterze podejmują trud głoszenia słowa Bożego, niosąc nadzieję i światło w serca ludzi.

Właśnie do nich, do misjonarzy Wielkiego Tygodnia, skierowany został ten list — pełen wdzięczności, otuchy i braterskiego wsparcia w ich niełatwej, ale jakże pięknej posłudze. Poniżej publikujemy jego treść w całości, jako wyraz duchowej jedności z wszystkimi, którzy w tych dniach stają się narzędziami Bożej obecności pośród nas.

Przyjdź Królestwo Twoje!

REGNUM CHRISTI 
_______________ 
S I E D Z I B A   D Y R E K C J I    G E N E R A L N E J 
V i a  A u r e l i a  6 7 7 – 0 0 1 6 5  R z y m , W ł o c h y

31 marca 2025 r.

DG-FRC 0087-2025 

Clas. II.3.A.11

Do uczestników misji Wielkiego Tygodnia 

Drodzy misjonarze: 

Wielki Post jest czasem, kiedy jednoczymy się z Chrystusem w bardziej zażyły sposób w Jego przejściu przez pustynię, aby przygotować się do głoszenia z odnowionym płomieniem Dobrej Nowiny o Jego Zmartwychwstaniu. W tym czasie chcemy przypomnieć o naszej obecności przy Was i dodać Wam otuchy w Waszej misji bycia apostołami nadziei.

Nasz świat dziś potrzebuje świadków, którzy głoszą swoim życiem, że Chrystus cierpiał, umarł i zmartwychwstał, przemieniając rzeczywistość i serca tych, którzy Go spotkają. W tym Jubileuszu Nadziei, naszą misją nie jest jedynie nieść orędzie, ale być żywą obecnością Bożej miłości, jako powołani do wyjścia na spotkanie innym i dawania światła Ewangelii. Jesteśmy wezwani do formowania wspólnot apostołów w drodze, którzy odzwierciedlają miłosierdzie i bliskość Dobrego Pasterza (por. Komunikat Pierwszej Konwencji Generalnej RC). 

Bycie misjonarzami nadziei wymaga podjęcia pewnych zobowiązań: 

1. Nieść nadzieję tam, gdzie jest ona najbardziej potrzebna. 

Poprzez apostolat misyjny staramy się odpowiedzieć na polecenie Chrystusa: „Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody” (Mt 28, 19). Nie jesteśmy zwykłymi gośćmi; staramy się być pomostem między Bogiem a tymi, którzy szukają Go najbardziej, być może nieświadomie. Każde spotkanie, każda rozmowa i każdy gest służby jest okazją do odrodzenia nadziei w tych, którzy utracili wiarę lub czują się odłączeni od Kościoła.

Chcemy budować wspólnoty apostołów, w których wiara jest przeżywana i dzielona, odzwierciedlając miłość Chrystusa pośród samotności, cierpienia lub biedy.

2. Odnowić naszą nadzieję. 

Bycie misjonarzem oznacza nie tylko dawanie, ale także otrzymywanie. W prostocie i wierze tych, których spotykamy na misjach, odkrywamy nadzieję, która ewangelizuje nas samych. Uświadamiamy sobie, że Bóg już działa w każdej wspólnocie, a my jesteśmy posłani, aby uczynić Jego miłość widzialną. 

Misja stawia przed nami wyzwania i przemienia nas. Pomaga nam patrzeć na świat i innych oczami Chrystusa, nie z pesymizmem czy obojętnością, ale z pewnością, że Jego Królestwo nadal rośnie, nawet pośród trudności. Jak przypomina nam papież Franciszek: „Nadzieja nie zawodzi, jest zawsze obecna: cicha, pokorna, ale silna”.

3. Być świadkiem nadziei w świecie. 

Misja nie kończy się, gdy wracamy do domu. Bycie misjonarzami nadziei jest codziennym zobowiązaniem, sposobem życia, wezwaniem, które zaprasza nas do wniesienia światła Chrystusa do naszej rodziny, naszej pracy i naszej społeczności. Chcemy dzielić się Sercem Dobrego Pasterza, który „nie tylko zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, aby pójść na poszukiwanie jednej, ale angażuje tę jedną, aby poszła z Nim na poszukiwanie innych” (Komunikat Pierwszej Konwencji Generalnej)

Tak więc w ten Wielki Post podejmujemy wyzwanie bycia apostołami, którzy formują apostołów, budując żywe wspólnoty, zaangażowane i wyruszające, zdolne do szerzenia radości Ewangelii i przekształcania rzeczywistości miłością Chrystusa. 

Drodzy misjonarze, Pan na was liczy. Idźcie z ufnością, z oczami utkwionymi w Chrystusa i sercami gotowymi do służby. Gdziekolwiek pójdziecie, On już na was czeka i idzie z wami. 

Z wdzięcznością i z misją,

Kolegium Generalne i świeccy, którzy mu asystują